De volgende dag werden wij om 06:45 uur weer wakker gemaakt voor het dagelijkse ritueel, temperatuur, bloeddruk en bloed afname voor een nieuw onderzoek.Daarna werden de kabels ontkoppeld en ik kon naar de badkamer om mij te wassen en meteen schone kleren aangetrokken voor de dag.
Weer om 07:30 uur kwam het Frühstück binnen, 1 Kaffee, 1 Butter 20g, 1 Diät Konfitüre, 1 Streichkäse, 1 Brötchen hell en 1 Vollkornbrot.
Om 10:30 uur kreeg ik de arts met een assistent op bezoek en na alles gecontroleerd te hebben, besloot hij dat ik verplaatst kon worden naar Station 15 de gewone verpleegafdeling Neurologie. Alles moest ik in gereedheid brengen om op bed verplaatst te worden, wat net voor etenstijd plaatsvond. Twee heren die opgeroepen waren kwamen mij wegbrengen, we reden de gang uit en toen werd er geroepen kunnen jullie ook het eten van meneer Högemann meenemen.
Ik kreeg het bedienblad op mijn schoot gezet en door gangen en de lift naar beneden naar Station 15, hier kreeg ik van een verpleegster te horen dat mijn kamer nog niet gereed was en ik op de gang mijn eten moest op eten. Het Mittag eten bestond uit 1 beker voor Kaffee, 1 Tagesdessert, 1 Hühnerfrikassee Champignons en 1 Reis.
Toen ik mijn eten ophad kwam er een verpleegster met de map met mijn gegevens en zij vertelde dat ik met de lift naar beneden moest naar etage U en dan de borden volgen CT/MRT. Bij de betreffende afdeling heb ik mij gemeld en mijn map met gegevens afgegeven, ik kon in de volle wachtkamer plaatsnemen. Gelukkig kwamen deze mensen niet allemaal voor een MRT Scan, maar bij de dokter voor hun uitslag.
Een verpleger kwam naar mij toe die vertelde dat er een MRT Scan van mij hersenen gemaakt gaat worden en dat ik enkele vragen moet beantwoorden, dit formulier moest ik ondertekenen. Metalen voorwerpen moest ik van mijn lichaam verwijderen. Geen vijf minuten later werd ik door een verpleegster meegenomen naar een kleedhokje waar mij gevraagd werd mijn lange broek en schoenen uit te trekken. Zij kwam mij halen en ik moest plaatsnemen op een verrijdbare bank met mijn hoofd tussen een pasvorm in. Zij vertelde dat zij een infuus moest aanleggen om tijdens de MRT Scan een contrast vloeistof toe te dienen.
Ik kreeg een koptelefoon op mijn hoofd tegen het harde lawaai wat de magneten maken, daarover heen werd een beugel geplaatst met een spiegel erin zodat ik de assistenten in een andere ruimte kon zien werken. In mijn rechterhand kreeg ik een knijpbal voor een eventueel noodgeval, zij verliet de ruimte en daarna werd ik de tunnel in gereden. Het apparaat begon zijn werk te doen met meerdere malen een hels kabaal ik had dus niet voor niets een koptelefoon op.
Na zo’n 20 minuten kreeg ik te horen dat ik uit de tunnel gehaald zou worden, het infuus werd uit mijn arm gehaald en ik kon mij weer gaan aankleden en in de wachtruimte op mijn map met gegevens wachten, waarna ik weer met de lift naar Station 15 kon gaan en daar bij de balie mijn map weer kon afgeven. Deze verpleegster die hier stond vroeg aan mij wat ik kwam doen, ik zij ik kom mijn kamer innemen.
De reactie van haar was een beetje vreemd maar nadat ik mijn papieren had afgegeven ging bij haar een lichtje branden. Zij had mij nog niet gezien en even later bracht zij mij naar kamer 20 toe, waar ik een bed kreeg bij het raam met uitzicht op de hoofdingang.
Op kamer 20 was net nog een nieuwe patiënt binnen gebracht, na kennis gemaakt te hebben met hem en zijn vrouw ben ik mijn spullen uitgaan pakken. Het is heerlijk om vrij van slangen meteen vanuit je bed naar de toiletruimte- of even over de gang te kunnen lopen.
Daar ging de deur open en Maria kwam binnen lopen, zij had weer schone kleren en een pak drinken meegenomen. Zij vertelde dat zij lang op het treinstation had moeten wachten omdat het treinpersoneel staakte voor meer loon, de volgende trein ging pas over een uur. Wij hebben op de kamer zitten praten omdat een verpleegster mij had verteld dat de dokter na overleg bij mij langs zou komen.
Helaas hebben wij geen dokter gezien en hadden wij al die tijd dat wij op mijn kamer zijn gebleven beneden in de hal in een restaurant hadden kunnen zitten. Om 16:45 uur zijn wij naar beneden gelopen om beneden onze zoon Marco even te bellen om hem te vertellen hoe het met mij ging. Ik heb Marco gerust kunnen stellen dat alles weer goed gaat en dat ik morgen misschien weer naar onze boot mag gaan. Even later bij de receptie gevraagd of er voor mijn vrouw een taxi gebeld kon worden om haar naar het treinstation te brengen en even later na afscheid genomen te hebben reed zij zwaaiend in de taxi weg.
Na het Abendessen, 1 Schwarzer tee, 1 Margarine 20g, 1 Tomate, 1 Vollkornbrot, 1 Graubrot, 1 Schnittwurst en 1 Schnittkasse, wat ik samen met mijn kamergenoot aan tafel heb genoten, zijn wij later in de hal aan een tafeltje gaan zitten en hebben hier een leuk gesprek gehad. Later gaf hij aan of ik de beneden hal had gezien want daar is een stille ruimte, het was een kleine moskee met mooie afbeeldingen en teksten aan de muur. Hij vertelde hier dat hij al eens 14 dagen in dit ziekenhuis had gelegen en toen ook met een andere patiënt deze ruimte had bezocht. Toen zij daar binnen kwamen was er al een man binnen die een kleedje op de grond neer lag en toen tegen hun zij, jullie willen hier niet zijn, jullie willen hier niet zijn.
Er hing een rare lucht in deze ruimte dit werd veroorzaakt door een drooglopende pomp van een fonteintje. Bij de receptie hebben wij dit gemeld en later hoorden wij van de portier dat hij de pomp had laten uitschakelen. Mijn kamergenoot vroeg mij of ik een klein stukje op straat wilde lopen, nou dat wilde ik wel hij heeft mij tijdens de wandeling diverse gebouwen en pleinen laten zien en daarbij de nodige informatie gegeven. Terug gekomen op onze afdeling zijn wij nog even in de hal gaan zitten.
Bij de nachtzuster gevraagd of ik even naar mijn vrouw mocht bellen om te vragen of zij goed was aangekomen. Maria vertelde mij dat zij al een half uur geleden gebeld had en dat het zou worden doorgegeven, maar helaas is dit niet gebeurd. Lo heb ik ook nog even aan de telefoon gehad en hoopte gezien de berichten dat het goed met mij zou gaan en dat ik vrijdag weer op de boot zou terug komen. Verder vertelde hij dat hij en Hans de achterlijnen iets strakker had gezet vanwege dat onze boot door de vele wind wat te dicht bij de steiger kwam.
Nog een half uurtje met mijn kamergenoot gesproken en daarna zijn wij terug gegaan naar onze kamer, waar ’s middags nog een patiënt was binnen gebracht. Ik even heerlijk gedoucht en mijn tanden gepoetst en in bed weer verder gegaan met het schrijven van mijn verslag.
Rond 22:00 uur kwam de nachtzuster nog even langs om mij in mijn buik nog een prikje te geven tegen trombose. Om 22:30 uur ben ik nog even naar het toilet geweest om mijn tanden te poetsen en daarna ben ik gaan slapen. Midden in de nacht merkte ik dat ik hoofdpijn had en toen de nachtzuster voor controle bij mijn buurman was heeft zij mijn hartslag en mijn bloeddruk voor de zekerheid ook nog even opgenomen. Ik heb haar gevraagd of de hoofdpijn veroorzaakt kon worden door de contrastvloeistof die ik ’s middags toegediend had gekregen.
Dit was volgens haar goed mogelijk en zij vertelde misschien heeft u een kleine allergische reactie gehad en haalde voor mij een pilletje tegen de hoofdpijn. Dit pilletje werkte uitstekend want na een half uur merkte ik dat de hoofdpijn zakte.