Vandaag geven zij Z-W 4-5 Bf.
Dus hebben wij besloten samen met de bemanning van de Capodistria naar de Hasler Marina tegen over Portsmouth te varen. Gezien het tij en de stroming gaan wij om 06:00 uur vertrekken.
Wij konden meteen de sluis invaren en na geschut te zijn, zijn wij via de betonde geul naar buiten gevaren, daar het grootzeil gehesen en koers gezet tot vlak voor de rode ton een Safe Water Buoy SH voor de haven van Sovereign Harbour in positie Lat:50047.406N en Lon: 0020.716E.
Daarna koers gezet richting Beachy Head in positie Lat:50044.039N en Lon: 0014.471E met een hoogte van 43 meter en een reikwijdte van 20 Nm. Het water werd steeds wilder en de golven hoger, de wind voorspelling kwam niet helemaal uit want er stond gewoon windkracht 6-7 Bf,
Hier heb ik een foute inschatting gemaakt door op de motor met het grootzeil net vol door te blijven varen. Hier hadden wij onze high aspect erbij moeten zetten om rustiger op de zeilen te varen.
Op de Capodistria gaaf Michiel zijn motor vol gas en liep bij ons weg, ik heb geprobeerd hun op te roepen maar ik kreeg geen contact. Wel merkte ik dat zij steeds meer naar de kust gingen varen, dus ik had het vermoeden dat zij Brighton aan wilde doen.
Wij wilde dit ook gaan doen, maar de lage waterstand verontruste mij wel een beetje, dus vlak voor de haven van Brighton op huizenhoge golven het grootzeil opgeruimd, nou opgeruimd wild laten zakken en een klein beetje opgebonden met een riempje.
Wij lagen zo’n 5 minuten op de Capodistria achter en zagen tussen de pieren een zeilboot aan de grond liggen, zij gingen daar nog net omheen naar binnen toe.
Via de havenmeester van Brighton Marina kregen wij te horen dat wij met onze diepgang een uurtje moesten wachten alvorens de haven aan te lopen.
Meerdere schepen kwamen hieraan die allemaal moesten wachten. Helaas was dit uurtje niet genoeg want voor dat het schip dat tussen de pieren aan de grond vast zat los kwam waren wij zo’n twee uur verder.
De havenmeester opgeroepen en die gaf ons het advies de rode bakboord kant van de vaargeul aan te houden. Gelukkig konden wij na heel wat hoge golven te hebben getrotseerd uiteindelijk ook de haven van Brighton aanlopen.
Hier moesten wij met de harde wind aan de visitors steigers afmeren, plaats bleek er te zijn aan lagerwal, nou mooi niet aan lagerwal zij ik tegen Maria. Dus voeren wij helemaal naar achterin de haven door, daar stond minder wind en wij zijn langs een langsteiger nagenoeg tegen de wind in afgemeerd.
Naar het havenkantoor gelopen en gevraagd of wij in box 2513 mochten blijven liggen, de havenmeester vroeg of wij daarnaar toegestuurd waren, nee was mijn antwoord hij ging toen in de computer kijken of deze box vrij was en dat bleek het geval.
Dus terug gelopen naar de boot en Maria aangegeven waar wij kwamen te liggen, Maria heeft mij geholpen van de kant af te komen en heeft mij samen met de buurman die ook net was gearriveerd geholpen bij het afmeren.
Nou wij hadden wel een champy verdiend dus lekker lui in de kuip een glaasje gedronken en pas vele uren later de zeilen opgeruimd.
Later bleek dat één van de kinderen op de Capodistria zeeziek was geworden en Karin zelf had zoveel zoutwater binnen gekregen dat zij ook moest overgeven. En tot overmaat van ramp kregen zij ook nog bij het invaren van de haven een touw in hun schroef.