Wij zouden vandaag naar Mariehamn gaan maar zijn terecht gekomen op het eiland Storokskär.

 Hiervoor hebben wij onze boot om 07:30 uur zeilklaar gemaakt voor vertrek. Naast ons lag een Poolse boot met vier personen aanboord twee mannen en twee vrouwen, deze mensen hadden deze boot gehuurd. Helaas hebben zij aan de motor pech gekregen en zijn zij door een Finse boot naar deze haven gesleept.

De Fin heeft ervoor gezorgd dat er een monteur is gekomen die onderdelen voor hun heeft besteld die vervangen moeten worden, maar helaas moesten zij hier drie dagen op wachten voor deze onderdelen hier op het eiland zouden arriveren.

Op onze rustdag hebben wij er voor gezorgd dat zij via onze boot van elektriciteit gebruik konden maken, omdat hun stroomdraad tekort was om naar het stroompaaltje te komen. Maar de volgende morgen moest ik vlak voor ons vertrek alle stroomdraden weghalen.

Om ervoor te zorgen dat zij bij het stroompaaltje konden komen heb ik aan hun een lange lijn gevraagd,om aan de mooring waar wij aan vastzaten vast te maken, zodat zij hun boot als wij weg waren konden verhalen.

Aan de andere kant van ons lag een Fin met een Grand Solei 43 met een diepgang van 2,30 meter, aan hem had ik een dag eerder gevraagd wat de beste route was naar Mariehamn. Hij vroeg mij om aanboord bij hem te komen zodat hij de route die hij ging varen op zijn kaarten kon laten zien. Deze route week helemaal af van de aangeraden routes op de zeekaarten, hij was lid van de Finse vereniging met het groene vlaggetje Merikarhut.

Deze vereniging maak voor hun leden routes die afwijken van de officiële  routes, ook geven zij bij hun eilanden aan hoe de vaardieptes daar zijn. Zij hebben een prachtig mooi groen boek met alle eilanden van hun daarin uitgewerkt. Ik mocht van hem zijn kaarten even bij mij aanboord meenemen om de route over te nemen op mijn computer.

Dus onze route voor vandaag was voor ons een klein beetje ongewoon, want waar hij met zijn diepgang kan varen kunnen wij dat zeker. Om 08:45 uur hebben wij de haven van Helsö verlaten, Maria manoeuvreerde ons schip de goede kant op zodat ik het grootzeil kon hijsen. Even later kon ik de Hich Aspect erbij zetten waardoor wij een respectabele snelheid kregen door de scheren van de Äland Archipellago.

Regelmatig kwamen wij over ondiepe stukken heen met aan beide zijden onder- en boven water liggende rotsen. Vlak voor het eiland Storokskär hebben wij in een smalle doorvaart ligt met onze kiel een onderwater liggende rots geraakt. Wij bleven wel doorvaren maar voor de zekerheid in dit gedeelte van onze route de Hich Aspect ingerold.

De wind kregen wij schuin van achteren in en om de snelheid uit de boot te halen heb ik de motor gestart. In de volgende smalle doorvaart hadden wij een snelheid van 1,5 Nm. en hier liepen wij toen met een klap aan de grond. Meteen het grootzeil naar beneden getrokken om de wind uit het zeil te nemen, met de motor en de boegschroef zijn wij na wat manoeuvreer werk weer losgekomen.

Een klein stukje teruggevaren naar het eiland Storokskär met zijn groene verenigingsvlag, hier waren twee steigers waar je alleen aan maag leggen als je lid bent van de vereniging Merikarhut. Twee schepen lagen hier afgemeerd en één persoon begon meteen te roepen dat dit een privé eiland was en wij er niet mochten afmeren.

Na uitgelegd te hebben wat er gebeurd was, mochten wij toch even afmeren om ons schip te inspecteren. Hierna meteen gekeken of er bij de kielbouten water naar binnen kwam, maar gelukkig bleek dit niet zo te zijn. De Fin waar wij even te voren mee gesproken hadden kwam meteen met zijn groene boekwerk aanlopen om ons te vertellen, dat wij waar wij door wilden maar 1,50 meter water stond.

Tevens vertelde hij ons hoe wij deze ondiepe wateren die niet in de zeekaarten zijn aangegeven moesten uitvaren. Na enige discussie mochten wij hier ook de nacht doorbrengen. Wij hebben toen eerst maar om van de schrik bij te komen een glaasje wijn genomen en daarna zijn wij het eiland gaan verkennen.

Een prachtig eiland met in een zijkom een steiger waar zo’n 10 tot 12 schepen kunnen afmeren, wij lagen aan een grotere steiger waar meer schepen een plaats konden vinden. De bospaden waren aangegeven met gekleurde bordjes en er waren voor de gasten zelfs toilethuisjes neergezet. Gewoon een klein huisje met een bankje erin met een wc-bril en een deksel met daaronder een hele diepe put.

Meer aan de andere kant van het eiland een prachtige mooie sauna die hierdoor veel personen gebruikt werd en het afkoelen kon vlak voor de deur gebeuren door de zee via een trapje in te lopen. Wat een prachtige bomen en rotspartijen en natuurlijk veel foto’s gemaakt van deze prachtige omgeving. Vanaf de rotsen en tussen de bomen door konden wij even later ons schip weer zien liggen en zijn wij na deze prachtige wandeling weer aanboord gegaan.

Wij lagen hier aan deze steiger wel wat winderig, maar er kwamen steeds meer mensen met hun schip om hier af te meren. Iedere keer weer moesten wij aan verschillende mensen uitleggen door wie wij geïnviteerd waren om hier onze boot af te meren. Er was er ook een bij die het gek vond dat wij met onze diepgang daar konden liggen. En na een toch wel enerverende dag en een heerlijke avond zijn wij om 01:00 uur naar bed gegaan.